پالس اکسیمتر طرح زیکلاس مِد مدل D1
محصولی از شرکت زیکلاس مِد
با یک سال گارانتی
صفحه نمایش رنگی و با کیفیت بالا
قابلیت خاموش شدن خودکار دستگاه
نمایش ضربان قلب با عدد و نمودار سینوسی
انرژی مصرفی دستگاه : باتری آلکالاین نیم قلم

پالس اکسیمتر (Pulse Oximeter)چیست؟

پالس اکسیمتر (Pulse Oximeter) یا اکسیژن ‌سنج خون دستگاهی است که برای سنجش درصد اشباع اکسیژن خون سرخرگ به کار می رود.

سطح اشباع اکسیژن (SPO2)، نشان دهنده میزان هموگلوبین موجود در گلبول های قرمزی است که با مولکول های اکسیژن پیوند برقرار می کنند و اندازه نرمال آن برای افراد بزرگسال بین ۹۵ تا ۹۷درصد است.

سطح اشباع اکسیژن خون را می توان با دو روش “ABG” و یا با روش “پالس اکسیمتری” سنجید. تست “ABG” بر روی نمونه خون گرفته شده از سرخرگ و در آزمایشگاه صورت می گیرد و روش “پالس اکسیمتری” با دستگاهی به نام پالس اکسیمتر (Pulse Oximeter) انجام می شود.

پالس اکسیمتر دستگاهی کوچک و با وزن بسیار کم است. این دستگاه سوزن ندارد و هیچ گونه سوراخی در بدن ایجاد نمی کند و به آسانی به نوک انگشت ها، نوک بینی و یا لاله گوش وصل می شود. پالس اکسیمتر دو طول موج نور برای سنجش تعداد ضربان قلب و میزان اکسیژن خون ارسال می کند و پس از بررسی و ارزیابی آن ها درصد اکسیژن خون و ضربان قلب را بر روی صفحه نمایش خود نشان می دهد و اگر میزان (SPO2) در افراد مورد آزمایش کمتر از ۹۰ درصد باشد، دستگاه با صدای زنگ هشدار می دهد.

موارد استفاده از پالس اکسیمتر

در هنگام عمل جراحی یا پس از آن
برای بررسی نیاز بیمار به دستگاه ونتیلاتور برای کمک به تنفس
برای مشاهده عملکرد داروهای ریه
بررسی بروز وقفه تنفسی در طول خواب (آپنه خواب)
سنجش توانایی فرد برای رسیدن به سطوح بالای فعالیت بدنی به خصوص در ورزشکاران
پالس اکسیمتر به طور کلی برای تشخیص همه ی بیماری هایی که بر میزان اکسیژن خون تأثیر می گذارد، مانند سکته قلبی، نارسایی قلبی، بیماری مزمن انسداد ریوی، کم خونی، سرطان ریه، آسم و … استفاده می شود.

نحوه عملکرد دستگاه پالس اکسیمتر

همانطور که گفتیم اساس عملکرد دستگاه پالس اکسیمتر ارسال دو طول موج و آنالیز اطلاعت به دست آمده از این طریق است. پرتوهایی که این دستگاه ارسال می کند پرتو نور قرمز مادون قرمز است. این دو پرتو از یک مویرگ خونی عبور داده می شود و سپس نسبت نور قرمز به مادون قرمز ارسال شده بررسی شده و از این طریق میزان اشباع اکسیژن خون به دست می آید.

منطق عملکرد این دستگاه به این صورت است که رنگ خونی که حاوی اکسیژن است (خون اکسیژنه)، قرمزی و روشنایی بیشتری نسبت به خونی دارد که اکسیژن کمتری دارد. زیرا رنگ خونی که اکسیژن کمتر دارد آبی مایل به بنفش می باشد.

اکسیمتر مجموع شدت هر دو رنگ قرمز را اندازه می گیرد که هم خون با اکسیژن و هم بدون اکسیژن را نمایش می دهد. در ادامه این دستگاه نبض را بررسی می کند و شدت رنگ خون هنگامی که نبضی موجود نیست را محاسبه و از مجموع خون اکسیژنه و بدون اکسیژن کم می کند. در نتیجه مقداری که باقی می ماند (شدت رنگ باقی مانده)، تنها بیانگر خون حاوی اکسیژن است. این همان مقداری است که دستگاه به استفاده کننده نشان می دهد.

انواع مختلف دستگاه اکسیمتری

دستگاه های اکسیمتری با توجه به کاربرد بیماران در سه طرح ساخته شده است که عبارت است از پالس اکسیمتر، اکسیمتر دستی و اکسیمتر جنینی

دستگاه پالس اکسیمتر: قابل استفاده در منزل و قابل حمل است و با حالت گیره مانند خود به راحتی به انگشت یا لاله گوش متصل می شود. همانطور که گفته شد دارای صفحه نمایش برای نشان دادن SPO2 و تعداد ضربان قلب است.
دستگاه اکسیمتر دستی: در موسسات پزشکی، درمانگاه ها و بیمارستان ها به کار می رود. بر خلاف پالس اکسیمتر ها نمایشگر متصل به گیره ندارند بلکه از طریق کابل به مانیتور متصل می شوند.
دستگاه پالس اکسیمتر جنینی: برای تشخیص سلامت کودک کاربرد دارد.استفاده از اکسیمتر معمولی برای یک نوزاد متولد شده دشوار است بنابر این از این دستگاه که قابل اتصال به جمجه و یا پای کودک است استفاده می شود.

موارد زیر می تواند عملکرد دستگاه را با اختلال مواجه کند:

دمای غیر عادی اندام
فشارخون بالا یا پایین
تابش مستقیم نور خورشید به دستگاه
محکم قرار دادن پروب بر روی عضو
کم خونی فرد مورد آزمایش
آلودگی و لاک داشتن ناخن

اهمیت اطلاع از اشباع اکسیژن خون (SpO2)

همانطور که گفتیم میزان نرمال اکسیژن خون بالای ۹۴ درصد است. اشباع کمتر از این میزان نشانه هایی همچون درد در قفسه سینه، تنگی نفس و افزایش ضربان قلب را به دنبال دارد و بیانگر افت اکسیژن خون است که با نام هیپوکسمی شناخته می شود.

هیپوکسمی می تواند عملکرد بسیاری از اعضای بدن را با اختلال مواجه کند. نمونه های خفیف این اختلالات سردرد و تنگی نفس و نمونه های شدید آن عوارض قلبی و مغزی است.

دلایل بروز هیپوکسمی

سکونت در مکان هایی با ارتفاع بسیار بالاتر از سطح دریا (چون میزان اکسیژن هوا کم است)
استفاده از مسکن های بسیار قوی (چون باعث کند شدن عمل تنفس می شوند)
نقص های قلبی (مادرزادی و یا اکتسابی)
مشکلات ریه مانند آسم و برونشیت
اختلال تنفس در طول خواب
التهاب یا زخم بافت ریه

ناموجود